Mahzun Prenses.... kına karası / rüzgar ıslığı hoyrat mı / hoyrat bir gece yıldızlar gök ardı tüneyince çığlıkları dağı / taşı inletircesine doğuverdi zozan yaylasında namına türkü yaktı babası bir de halay çekildi şanına anası adı ne olursa olsun benim prensesimdir o dedi sevgi dolu hayatın içerisinde sevenlerinin tek gülüydü sakındılar kem gözlerden yıllar tükenip durdu ardınsıra prenses masalı da ne yazık ki bitti baba ocağı saltanatı köz oldu el ocağı kızgın har / nar ayrı bir ömrü yaşamakta şimdi yosun yeşil gözlerinde hüzün dudaklarında hüzzam şarkılar offf hadi be gülüm mutluluk buraya kadarmış kedermiş kadermiş bu nasıl yazgıymış bir sonraki hayatta hep cehennemi solumak alışamadı dayanamadı yapamadı prenses yorgun prenses çaresizdi tükenmiş ümitlerin kaybedilmiş yılların bikes/iydi can yangını göz yaşlarını içine akıta / akıta deviriverdi koca bir ömrü aklı ötelenmiş aklı firarda uçuk varsın çeksindi acılarını kendinden başkası bilemedi esvet talihini bir sır gibi sakladı ne varsa çileden yana ya sonra... ara mevsimde tek başına kardelen solgunu saçları rüzgarında savrulsun ilahi türkülerin ve aksın gözlerinden yürek ıslağı yaşlar o şimdi.... kaybedilmiş bir bahar... |