Gece
Gözlerimde.
Ağırdan anason
kokusu doldu ciğerlerime.
İçtim tüm geçmiş anıların
Kalan tortularını bir dikişte.

Öyle vurdu ki,
Hele üç ay önceydi
Belki dört.
Demiştim ki papatyanın
O masum yapraklarına
Ne kadar canım yansada
Onun için kopardım gönlümü
Beyaz yapraklar içinde
Seviyor sevmiyor diyerek sana.

Erol Evgin
İşte o an bir fırtına kopar
Lakin kayalıklara doğru çeken bir emirdi
Vurdu ta derinden
Taş olsaydım da
Duymasaydım
Seni sevmiyorum diyen sözlerini.

Sonra vurgun yemiş yüreğim
Dedim ya üç ay
Dört ay mı?
Askı da kaldı.
Çok tozlanmış be kardeş çok
Nasıl temizlenir
Şu kirlenen
Sökülen yerleri
Dikilir mi?
Doğrulur mu ayağa.

Aslında,
Kaç şişe devirsem
Bu kadar sarhoş olmazdım
Dört ay
İnsan gönlü nasıl yalpalar böyle
Vurduğum her direk
Diyor ki ey kardeş bu da geçer
Sen şöyle kenardan geç.

Duyarsız direk:
Geç diyorum sana,
Biraz sevseydin
Acırdı o demirden kalbin
İki de bir önüme dikilip
Vurmazdın yüzüme
Dost sandığım
Ukala kalabalık.

Tamam çekilmiyor artık
Gece yarıladı
Hey dertli anılar artık gelmeyin
Zil zurna olmuş bir akıl, gönülle
Daha gidecek uzun bir yol var
Yanımda bir olsa
Ben niye dertleri böylesine içeyim.

(Ağustos 2010 İstanbul)