Belli ki yol uğratıp sahilde tur atmıştır
Tuz kokusu ve katran kıyıları sararken
Yüreği allak bullak biraz da ter katmıştır
Belki de mutluluğu o sahilde ararken.

Başlamıştır çıkmaya dağlara bir umutla
Koyun gibi gütmüştür gökte pamuk şekeri
Okşayarak otları sohbet edip bulutla
Sevgiyle beslemiştir dolaştığı her yeri.

Köylere uğradıysa imkân bulup da şayet
Karanlık odalarda bebekler uyutmuştur.
Irgatları tarlada serinletip nihayet
Türküler söyleyerek yine bir yol tutmuştur.

Belki biraz alçalıp geçmiştir ovalara
Çiçeklerle söyleşip onlardan renk çalmıştır
Dikenler bedenine batıp etse de yara
Gözleri kanayarak yine orda kalmıştır.

Şimdi yanımdan geçti uğramıştır kentlere
Görünmüştür gözüne haşhaş kokulu kızlar
Alıp gitmiştir rüzgâr dolaştığı her yere
Bir tebessüm allık ruj ellerinde cımbızlar.



Afet Kırat