Bir sükut çöküyor üstüme
Bir titreme alıyor,üşüyorum
Gözlerim yaşarıyor nedensiz
Bir boşluğa düşüveriyorum ansızın
Tutunamıyorum hiçbir eşyaya
Bir yaz sonu terkedilip gidilen
Kullanılmış kirletilmiş bir kumsal gibi
Senin izlerini taşırken üzerimde
Terkedip gidiyorsun ya beni
Bırakıyorsun ya usulca boşluğa
Ben tutunamazken hiç bir şeye
Öylece çekip gidiyorsun ya aheste
Ardından bakamıyorum bakarsın diye
Gözlerin bu kadar mı korkuturdu beni
Bakışların bu kadar katil miydi senin
Hangi dağların rüzgarları bu üzerindeki
Yemyeşil dallarımı kurutan bu güneş
Berrak sularımı kurutan bu çöl iklimi
Gönül dağlarımı savurup düm düz eden
Beni yarım,beni eksik,beni alil eden
Sen misin sevdiceğim baharımı alıp giden?

Ben düşerken boşluğa karanlık bir sükut içinde
Sen öylece git
Bakıp benim ağladığıma sakın ardına bakma
Silerim göz yaşlarımı kendim
Kendim sararım gönül yaralarımı sessiz sessiz
Yeniden yeşerir dallarım bir yağmur duasında
Ve göğe açık ellerime bir dilek düşer yüreğimden
Yine bir bahar isterim
Yine yemyeşil bir ova pırıl pırıl bir ırmak
Yine o uzaktan gelen siluetinle yakınımdan geçmeni
Yine o öksüz bakışlarını isterim.
Uzaktan uzağa sevmek seni
Uzanıp uzanıp dokunamamak
Çok isteyipte alamamak ama
İlle de seni isterim...seni...



SUKUT-U ŞAİR