Gündüzün tam ortasında Terkedilmiş Küçücük bir sabi, Çığlığı kadar keskin Şeffaf ve kıyımsızdı, Mavinin huzurlu yüzü Ve narindi sevda, Avuçlarımda Başkaydı çok başkaydı...
Boyayamazsın , Yokluklarını...
Her köşe başı yalnızlıkranı, Resmetmekteydi yüreğim Afitapın sıcak yüzü kadar, İçimdeydi sevda Yürümeyi öğrenmişti, Yüreğimde büyüyordu sevda Ellerini çektin yüreğimin ellerinden, Öksüzüm şimdi ve Bir başına artık ...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yıkımlarım Var Sevgili şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yıkımlarım Var Sevgili şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Her köşe başı yalnızlıkranı, Resmetmekteydi yüreğim Afitapın sıcak yüzü kadar, İçimdeydi sevda Yürümeyi öğrenmişti, Yüreğimde büyüyordu sevda Ellerini çektin yüreğimin ellerinden, Öksüzüm şimdi ve Bir başına artık ...
Çok güzel bir yürek sesi meydana gelmiş.Çok beğendim.Bu güzel dizelerin döküldüğü yüreği canı gönülden kuluyorum,dost şair.Sevgilerimle...
Gündüzün tam ortasında Terkedilmiş Küçücük bir sabi, Çığlığı kadar keskin Şeffaf ve kıyımsızdı, Mavinin huzurlu yüzü Ve narindi sevda, Avuçlarımda Başkaydı çok başkaydı...
şiir ve fon oldukça çok hoş içerik harika keyfle hazla okudum kutlarım.
Gelmesi ile gelmemesi farketmeyecekse gelmesin Bence de .Giitmekle gitmemsi farketmeyecekse hemen gitsin . Biraz hüzün biraz iç çekiş Duygusal örüntüsü güzel bir çalışmaydı
Bir yaraya inatla tuz sürmekti her şey. Ölüme giderken, sigara basmaktı içimdeki isme. İsminin üzerindeki darp izlerinden sorgulanmalıydım belki. Suçluydum. Oysa isminde bulunan her iz benim ölüm sebebim oluyordu. Suçluydun…
Tüm korkmalarımı acemi bir cesarete çevirip yürüdüm. Hep kırıldım, hep düştüm… Bildiklerimi kendimden saklamayı nereden öğrenmiştim ben? Kaç kez yutmuştum ömrümün çığlıklarını?
Sen ya bir yanılgının yangınıydın ya da yazgının." Ardı yoktu / ötesi çoktu… Hiçbir harf yazmaktan öteye gidemiyordu ve hiçbir yazı, yazmak istediğin kadarı olamıyordu. Ben gibi beceriksizleşiyordu...
Tüm acılarının parmak izlerini yüreğimde aramamalıydın. Dillendiremediğin, bilemediğin tüm sahnelerin oyuncusuydu satırlarım. Ben ikileminin kaçışlarıydım. Yanlış adreslerdi avuçlarımda doğru yol diye sakladığım.
Bilmek istenilmeyen her şey susarak dinlenirmiş meğer. Bilinmek istenilmediğimde susulacak mıydım? Her aynada kendimi görmekten uzağım artık. Göz bebeklerimde yatan yaraları tüküremiyorum geçmişe. Sessizce çekip giderken düşlerimin can çekişlerine, içime gömdüğüm gözyaşlarımı sezemeyecek hiç kimse…
Bir gece yarısı bıçaklanırken en sessizliğimden, dilimden dökülen harfleri toplayınca hep sen ediyor neden?
Sen bilir misin düş diye sabahlamayı? Ve kırıklarını bir teselli ile değil başka bir kırıkla sarmayı? Acı bir itiraftım, en çok kendimi yaktım… Şemsiyeler altında yağmura direnirken ruhum, ardımdan geçip giden her şeye sessiz kaldım. Unutulduğum köşedeydim her vakit. Aransam bulunacaktım. Sorulsa tarifi mümkün olan gidişlerim vardı benim. En fazla iki sağa bir sola uzunca adımlardın. Ve adımlarından düşen her ses canımı ağzıma alırdı, açıldığında ağzımdan düşecek kadar. Oysa hiçbir adımın kayıplığımın yanına düşmeyecekti. Aranmayacaktım…
Ellerimde bilinmez uçurumlar vardı. O nedenle hep avuç içlerine dönüktü parmaklarım. Gelen durakta kendimden inmek ve bir şehre yüzüstü düşmekti dileğim. Uyuyakaldım. Ne kendimden inebildim ne de bir şehre yüzüstü serildim. K.T
Kutlarım hissettiren güzel yürek sesi mısralarını Yaseminim güzel şairim sevgimle hep saygımla....