yine de...
Niye içimi acıtıyor bu kadar yokluk
Senin gözlerin mi yoksa? Bir kemanın çığlığında buluyor beni Yoksa benim bu hicaza düşkünlüğüm mü? Gel desem, bilirim gelmezsin Sen gideli çok olmadı aslında Nedendir bilmem hala Gecelerimde sana ağlıyorum Kalkıp gelesim de kalmadı ama Yine de her akşam olduğunda Güneş batmaya hevesli bir kıvamda Asılı kaldığı zaman bulutlarda Aklıma suretin düşüyor Kelimeler yabancı Ve sözlük anlamlarını yitirmiş tüm deyimler Sana kalkıp gelesim kalmadı ama Yine de bir gülsen diyorum Niye bu yalnız oluşlar dokunuyor bana Senin bir bakışın mı yoksa? Bir şehrin göbeğinde kaybettiriyor beni Yoksa benim kendimi bilmezliğim mi? Gel desen, bilirim demezsin Ben gideli de çok oldu sevgilim Nedeni aşikar Gündüzlerimde bana gülüyorlar Kalkıp gelesin yok bilirim Yine de her sabah ‘’gün-aydın’’ olduğunda Ay gözlerinde tutulmaya inat bir duruşla Asılı kaldığı zaman dudaklarında Aklımdan suretin düşer Suratlar tanıdık bir ahvalde Ve gerçek anlamını giyinir sözcükler Kalkıp gelesin yok bilirim ama Yine de gülsen diyorum Niye bu çaresizlikte donmaya yüz tutmuşum Bir dokunsan kendime geleceğim Ve kavuşacak ay ile güneş Dünya aradan çekilecek Tutulmayacak bir daha sevişmeler. Bilirim çatmışsın çehreni ama Her şeye inat Yine de bir gülsen diyorum… |