Gidersen…
Gidersen…
Gidersen Bir çocuk küser hayata Bulutlar isyan eder gözyaşlarına Dayanamaz yüreğim hasret kesiklerine Zihnim özlemin pençelerine Anlıyor musun dayanamam gidişine Gidersen Kalemim küser satırlara Kelimelerimin dili tutulur Çözülür dizlerimin bağı Kaybolurum dengem bozulur Bilmem anlıyor musun Dünyam durur, hayat son bulur Gidersen Kör bir kurşun beni bulur Gayesiz daldığım bir çıkmazda Bir kumandan yenik düşer Arzusu için girdiği savaşta Sadece gideceğin yerlere değil Dünyaya,bütün canlılara düşman olurum Gidersen Karanlığın rengi üstüme çöker Kurtulamam boğulurum katranında Bütün kapılar kapanır yüzüme Dikenli teller sarar bedenimi İsminin sesi keser nefesimi Tadı kaçar yaşamın anlıyor musun..? Gidersen… ……………………….. 24/07/2010 Erzincan / Üzümlü Adem Yıldırım |