Annem ..ardınca..
Bakışların bir söylem olurdu
Sararır benzimiz, nutkumuz tutulurdu. Sen yürürdün, ayaklarında zaman Narin ellerinde yeni bir dünya kurulurdu.. Sabahları güneş olur, Sessizce girerdin odalarımıza.. Bir aydınlık, yüreğimizde tarifsiz nur Ağlayarak çıkardı gece içimizden.. Bize hep hasret uzatırdın kollarını, Üzerine dökerdi gökyüzü bütün ışıklarını, Parlak yıldızlarla kucaklanıp ışıl-ışıl olurdu evimiz Vazonda gül olup açardı yakamoz.. Başında nadide bir çelenkti mehtap, Ardınca dolaşırdı mevsimler Tebessümün bir şirin çiçek/yüzün afitap Gülüşün hep bahar olurdu.. Şimdi ufuklarda kaybolan bir tren; Gelir acı bir çığlık gibi üzerimize sesi/n Dağıldı hanemizden artık sürur Ah! nice bayramlar ki sensiz; ...hasretle eller öpülesi.. 05/04/2007/İstanbul |