HiçlikKüçük adımlarla yaklaşan Buhranlı bir yüzün ıslaklığında Kendi gölgesine yabancı Bir yüzü yoktu Birçok yüz içinde Kopkoyu bir yalnızlığa uzandı parmakları Nasırlı duyguları kopardı Koptu kendinden Büyükçe bir masa etrafında En iri En diri En ölümcül Rüzgarı beklediler Zamansızlık içindeki zamana Yemin ettiler Silindi gövdesi incir ağacının Altında tek bir şey zuhur etti Hiçlik |