Lanetli Sessizlikler
İçi naftalin kokusu dolaplar
Yüklükler Üzerinde parmak izi bardaklar Artık orada bulunmayan mekânlar Kapısız Eşiksiz Penceresiz Yıldızı görmek için uzandım Lanetli sessizlikler dondurdu içimi Sırt üstü düştüm Her ölüm beni öldürdü Keşfediyorum: Ve… Kayboluyor yıldızların hepsi birden Yıldız; sen ölümün yüzüsün Artık yanaklarımdan çekil Yaşama körce attığın bu kahkahalar Gerçek değil Bugün her şey apaçık Sen ölümün yüzüsün!!! |