gerçek mi gecenin karanlığı..,
biz yaşıyor muyuz sahiden..?
ya bizimle alay ediyor yıldızlar
ya konuşuyorlar yanıp sönerken
gönüller yırtık,ayaklar yalınayak
basılan her yer buz gibi bak..!
yürekler çok sıcak ta sanki
betonun soğukluğu daha masum belki...
toprakta solucanlar çoğalmış
insan da topraktan yaratılmış ya hani,
meziyetmiş gibi anlatılır güllerdeki dikenler
baş köşeye oturtulmuş şimdilerde
sevgiyi buruşturup güzelliği itenler...

kalplere tıka basa doldurulmuş fesatlık
doluşmuş güzelim yoncalar arasına ayrıklar
sevgiler ağlıyor şimdi,gülüyor ayrılıklar
biz yaşıyor muyuz sahiden..?


yoksa bir rüya mı gördüğüm
kabus kabus üstüne
duygular dize dize kördüğüm
küllün yalan olmalı arada bir güldüğüm
kabulüm değildir güllerdeki dikenler
neden olmasın ki yani incitmeyen güzellik
toprak solucansız,yoncalar ayrıksız,güller dikensiz
sevgiyi incitmeden büyütmektir özellik
sevgi ürkek,sevgi narin,sevgi hassas a densiz
yetmez mi ruhlardaki çizikler
bir dünya istiyorum hiç bir yerim sıyrıksız
biz yaşıyor muyuz sahiden..?

çiçeklerden taçlar yapsak rengarenk
aşk bahçelerine neşe dökerek
’kötülük giremez’ yazsak yüreklerimize
neden bilinmez sevginin çocukluğu
hassaslığı,çıtkırıldımı,burukluğu
gönüllerde kavrulsa gölgelerin soğukluğu
bu gidişle ömür biter, yokuşlar bitmez
yaralı sevgilerle bir dem gülünmez...

mum yana yana erirmiş
hadi bunu anlarım,
ben se yanmadan erimekteyim
işte buna ağlarım
biz yaşıyor muyuz sahiden..?