Can Gülüm
Soğudu aşk buza döndü nefesim
Ayaz kesti ilkbaharda can gülüm Kafeslerde saklı kaldı hevesim Gel gönlümde acılara ban gülüm Ay çekildi gün yüzünde karardı Vurgun yedi çiçeklerim sarardı Seven gönül sevdiğini arardı Giden gitti sen haline yan gülüm Duman çöker gözlerimin nuruna Har ateşler yanar yürek narına Hasret düşer dağlarımın karına Yüreğimde özlemimsin sen gülüm Penceresiz dünyam sönük neylersin Çalar sazın yanık yanık söylersin Yakar yürek özün yaman eylersin Hüzün kokan şu gönlüme kon gülüm Mutluluklar defterimden dürüldü Kalbimin tam ortasından sürüldü Kör duvarlar var gücüyle örüldü Şafak sökmez açılmadan tan gülüm Dertli kalem ayrılığı yazıyor Değme hançer yaralarım azıyor El vurdukça ince ince sızıyor Damla damla ciğerimden kan gülüm Yaprak düşer dallar öksüz kırılır Kör efkarım şerha şerha karılır Son gemide bu limandan ayrılır Bir nefeslik ömrü kalır son gülüm 02; 00 23.05.2007 HACER ALİOĞLU |
Çalar sazın yanık yanık söylersin
Yakar yürek özün yaman eylersin
Hüzün kokan şu gönlüme kon gülüm... Bu kalemi üç aydan bu yana okumadım diye ben bei kızdım. Duygu yoğunluğu bir tarafa aynı zamanda ses ve resim olarak emek akmış hemde bir bayanın medeni duygu ve duyarlılık cesareti diye yorumluyorum tebrikler Hasan Öztürk
HASAN ÖZTÜRK tarafından 7/16/2007 8:57:41 PM zamanında düzenlenmiştir.