İYİKİ DOĞDUN USTAM



Yıl bindokuzyüz altmış bir şubat kış gecesi

Sessizce bu dünya’ya geldin ustam Divani

Yüzler zor seçiliyor yarı sönmüş bacası

Gelişinle aydınlık saldın ustam Divani



Mahmut hoca sesledi adını kulağına

Dedi Rabbim sen koru gam düşürme dağına

Son sarışıydı bellki alıp da kucağına

Daha kundakta yetim kaldın ustam Divani



Oldu virane yurdu terkeyledin haneyi

Savurdu ordan ora yaktı o aşk sineyi

Bilmem nereye çekti kader bu divaneyi

Sen erenler yolunda yol dun ustam Divani



Ne geldiyse başına çektin çektin sine harına

Vermedin ki hiç önem dünya itibarına

Gördüğün haksızlıklar gitti belki zoruna

Yine de şükür eden kul dun ustam Divani



Mevlüt İhsani hoca idi senin önderin

İhya etti sözleri düşündürdü hep derin

Ebediyyen tarihte unutulmaz değerin

Yüce Haktan lütfunu aldın ustam Divani



Emrah dede uzattı bizlerede elini

Gönül şehrin üstüne ekti sevda külünü

Yakuti’de anlıyor her aşığın halini

Doğuşunla yolunu buldun ustam divani



Hacer Alioğlu /yakuti