geceydi, küf tutmuş ceylan sekişli köprü ayaklarını
aklım fikrim yaylım pusu
bir orman sapsam, sapsam deliçağımdan içeri
yanar ciğerimde
darağacı kesilen köknar hüznü





serbest kürsüde bozut, gazete hurşitleri
bir cebinde hacivat bir cebinde karagöz
erkenden yürür köşebaşlarını
bundandır ölümbilimcilerin güneşe yolculuğu
her vuruluşta gökyüzüne benzer gülüşleri





göçmen kuşlardır
bilirler dünyanın bütün renklerini
içtikleri o ilk su seviştikleri ilk hava
anlatıp durur papazın çayırında
nasıl bir güzel dövüşülür





örtüsünü araladığımda dünyanın
gördüm, durgun suda tehlikeliydi mavi
bahar dalına asılanları kalbimde topladım
yaşamak mevsimler gibi*
ıslığı dostlarımın kurşun mu bıçak yüzümü
böyle bağırdım önce yalnızlık türkümü




-II-








Devin Karaca