BU BİR YAŞAM ÖZETİ
Kendime buğulu bir camın ardından bakıyorum yine
İlk defa anlıyorum ki,hayat her zaman net değilmiş Belirsizlikler içinde yaşanılan yivler incitiyormuş Oysa ne çok gülümserdim ben hayata Kocaman tebessümlerle bakarken aynalara Anladım ki umduğum gibi değilmiş dünya Yaşadıkça,yaşadıkça anlıyorum tezatları Kırpıntı akislerin ağlaklığı Ha ha Kim demiş ki nasıl bakarsan öyle görürsün hayatı Mavilikler içinde bir tümsek ayna Çocuk düşler silinirken umduğun camlarda Kuzguni siyahlara bırakıyor yerini aslında Yavaş yavaş kapanırken camlar istemsiz de olsa Kuğu gibi süzülmek istiyorsun izole bir ortamda Hüzünleri törenle karşılamıyorsun bu arada Haketmeden de olsa Ortasında buluyorsun kendini dramatik akışlarla Yağmurlarla ıslanmak istiyorum matine ve suare arasında Kendime gelmek istiyorum her hayal kırıklığında Ne olur içimdeki beni karşıla Amade etme karanlıklara Dur dünya İnmek istiyorum her canım acıdıkça Giz dolu bir akşamda elimde kemanımın kırık yayı Mola yok, molasız ritmlerin uşşak makamı Karşımda parlayan deniz feneri aşina gecelerin efkarı His bekleyen yüreğimin feryat figanı Tozlu dar bir sokaktan geçiyorum ayaklarım çıplak Bakma sen güçlü göründüğüme adımlarım ağır aksak Söyler misin bana..._? Şimdi başıma yıldızları kim takacak Kim giydirecek külkedisi pabuçlarımı ayağıma Korkuyorum herşeyden oysa Mavi düşlerimi son kez karalıyorum satırlarımda Affına sığınıyorum,bağışla beni Hayallerimin hepsi tehirli Çok oldu kendimden vazgeçeli Bitti kalemimin hüzün kokan mürekkebi Anlatamadım değil mi ? Bu bir yaşam özeti HAZAN |