Kendime buğulu bir camın ardından bakıyorum yine
İlk defa anlıyorum ki,hayat her zaman net değilmiş
Belirsizlikler içinde yaşanılan yivler incitiyormuş
Oysa ne çok gülümserdim ben hayata
Kocaman tebessümlerle bakarken aynalara
Anladım ki umduğum gibi değilmiş dünya
Yaşadıkça,yaşadıkça anlıyorum tezatları


Kırpıntı akislerin ağlaklığı



Ha ha

Kim demiş ki nasıl bakarsan öyle görürsün hayatı
Mavilikler içinde bir tümsek ayna
Çocuk düşler silinirken umduğun camlarda
Kuzguni siyahlara bırakıyor yerini aslında
Yavaş yavaş kapanırken camlar istemsiz de olsa
Kuğu gibi süzülmek istiyorsun izole bir ortamda
Hüzünleri törenle karşılamıyorsun bu arada
Haketmeden de olsa
Ortasında buluyorsun kendini dramatik akışlarla



Yağmurlarla ıslanmak istiyorum matine ve suare arasında
Kendime gelmek istiyorum her hayal kırıklığında
Ne olur içimdeki beni karşıla
Amade etme karanlıklara




Dur dünya

İnmek istiyorum her canım acıdıkça
Giz dolu bir akşamda elimde kemanımın kırık yayı
Mola yok, molasız ritmlerin uşşak makamı
Karşımda parlayan deniz feneri aşina gecelerin efkarı
His bekleyen yüreğimin feryat figanı
Tozlu dar bir sokaktan geçiyorum ayaklarım çıplak
Bakma sen güçlü göründüğüme adımlarım ağır aksak



Söyler misin bana..._?

Şimdi başıma yıldızları kim takacak
Kim giydirecek külkedisi pabuçlarımı ayağıma
Korkuyorum herşeyden oysa
Mavi düşlerimi son kez karalıyorum satırlarımda
Affına sığınıyorum,bağışla beni
Hayallerimin hepsi tehirli
Çok oldu kendimden vazgeçeli
Bitti kalemimin hüzün kokan mürekkebi

Anlatamadım değil mi ?
Bu bir yaşam özeti



HAZAN