şeytan kınaları
çocuktuk
kayalara tutunmuş yosunlardan şeytan kınaları yaktık çocuk ellerimize saatler sürmedi.. uçtu kınalar avuçlarımızdan, düşler gibi... bir çınarken umutlarımız bir sarmaşık gibi yanlış dallara tutundu ellerimiz, büyüdük. dere kenarlarında çamurdan dedem evleri yaptık. bin hayalle süsledik, tek göz odalarını yıkıldılar en küçük dokunuşlarla yüreklerimiz gibi... umarsızlık dem tuttu sayrılı düşlerimizde gölgesinde büyüdük güneşin. kendimiz olamadan hepimiz olamadan, ya sen ya ben ya ötekiler olduk... yabanıl eller yokladı sevgiyi ve kardeşliği yabanıl eller öteledi düşlerimizi.. zaman kör bir testere gibi acıtarak biçti dallarımızı.. büyüklerimizin resmini asarken duvara farkında olamadık, onlardan evvel göçtüğümüzün. bu diyarlardan dostluklardan insan olmaktan onlardan önce gittiğimizin.. farkında olamadık. bir çınarken umutlarımız bir sarmaşık gibi yanlış dallara tutundu ellerimiz. büyüdük. 23/07/2010 kiraz |
şeytan kınaları yakıyorum hala ellerime
oysa ne düğün kaldı ne bayram