lal...
Fısıltı,
hınca hınç bir armoni. zulumat çöker gözlerine devran bu devran yalın ayaklı... suskular saklar seni sineni deşersin vurarak... anlamaz kimse seni... -seni baharmışsın gibi düşünüyorum- sen ki; kaç bahar ağladın ellerin kursağında loyy, sen sevdaydın ölümüne. -beni kimse anlamaz sana ihtiyacım var- nazenin gülümüz ufukları taradık sus pus iklimler gibi ne zaman essek sen yağardın üstümüze -sadece suasarak özlüyorum seni- sen armoni sen suskumuz biz lal... |
susarak özlemek...
susarak sevmek...
susarak ölmek....
resmin tamam olduğunu susarak çizen bir garip fırça...
kutlaıdm....