SAVAŞ
Savaş...
Adressiz kurşun gibi serseri Yer... Dar sokağın alaca karanlığı, Ölüm... Makinalı Tüfeğin sesi kadar yakın... Siper alırken karşılaştılar, Ve de yakışıklıydılar. Yakışmayan Savaş ve silahtı ikisine, Öylece bakıştılar. Gülümsediler, yeşil gözleriyle, Sevgililerini düşündüler bir an BARIŞ’ı ve doğmakta olan GÜNEŞ’i... Sonra, anlıyamadıkları dillerde söyleştiler.. Ne kadar da yakışıklısın Sevgilin var mı, güzel mi Hava da ne kadar soğuk, üşüyormusun Annem, çok güzel yemekler yapardı özledim Barış’ ta karşılaşsaydık eğer ikimiz Evet, evet Barış’ta Dünyanın en iyi arkadaşı olurduk seninle Kol kola girmek istediler, Ve YÜRÜMEK BARIŞA,, KARDEŞLİĞE,, NECİP KAHRAMAN |