GÜN GÖRMEMİŞ PENCERELERDE KALDI ÇOCUKLUĞUM...Gün görmemiş pencerelerde kaldı çocukluğum Ne bugünü yaşayabildim doyasıya Firari yarınlarım oldu benim... Bir sıfır yenik merhaba dedim hayata... Ne derdimi anlattım birilerine Nede ağladım herkesin önünde... Yalnızlık oldu tek sırdaşım... sadece yalnızlıktı dostum... Uyumazdım yıldızlara bakmadan Ve pencerem hep açık olurdu Derdimi dinlerdi kayıp düşen yıldızlar Büyüyordum içimdeki yaralar ile birlikte... Sanmayın ben öksüzüm Annemde var babamda... Ama yine de kayıplardayım yalnızlığımla... Kaçmak istedim çok uzaklara... Ne yaşadıysam yarım kaldı İnandım güvendim herkese... Ben sandım ben olmayanları ömrümce Ve hep kaybeden ben ben oldum sessiz çığlıklarımı duyanım olmadı ... Sevmedim kimseyi hissetmedim iliklerime kadar... Gözlerim bir yabancının gözlerine bakmadı öyle Görmedim düşlerimde Beklemedim sevmedim ölesiye... Acılar mesken tutmuştu yüreğimi Anlamsızlıklar içinde boğuldum gittim... Ben hep hayallerle büyüttüm kendimi.. Gün görmemiş pencerelerde kaldı çocukluğum ve benliğim Ne hayatın ucundan tutunabildim tam anlamıyla.... Nede hayatla baş edebildim... ...ASİYİM ASABİYİM.... meleğim gamze dağ ablama ve rawiz1621 arkadaşıma çok teşekkür ederim bana çok yardımcı oldunuz şiirimde.... meleğim nefesine sağlık |