12 Eylül Cuntacılarının hayatlarını karattıkları, yok ettikleri genç fidanlara ithaf olunur
(Necdet ADALI, Mustafa PEHLİVANOĞLU ve asıldığında daha 17 yaşında olan Erdal EREN gibi nice masumlar)
Onları asan zihni bozuklar, şimdi tatil kıyılarında nüv resim yapa dursunlar, o gençlerin elleri mahşerde onların yakalarında olacak!....

Onlar daha çocukluktan çıkalı birkaç yıl olmuştu
Bıyıkları yeni yeni terlemekteydi
Daha büyüyeceklerdi
Bıyıkları uzayacaktı daha
Nişanlı olanlarda vardı aralarında
Düğünleri olacaktı iki bahar sonra
Nasıl olduğunu anlamamışlardı
Kimi sağda bulmuştu kendini kimi solda
Hepsi vatan için çıkmışlardı halbu ki bu yola
Bilmedikleri bir tuzağa çekildiler
Vakitsiz düşen yapraklar gibi
Birer birer döküldüler
Hiç ayırt edilmeden suçlu suçsuz
Birer birer gittiler ipe
Ne veda edebildiler annelerine
Ne de gözü yaşlı nişanlılarına
Vakti olanlar sadece bir mektup bıraktı geriye
Hüzün dolu mektupları okundu yıllar sonra
Ve döküldü gözlerden yaşlar masum canlara
Yıllar önceki gibi vakitsiz gitmelerin
Ahlarıydı onlar
O cezaevlerinin duvarlarında yankılanır
İşkence gören fidanların feryadı
Dile gelse de anlatsalar tabutlukları cezaevleri
Dile gelse de anlatsalar kararan genç fidanları
Bir bu yandan bir o yandan
Kopardılar fidanları bu dünyadan
Sonradan anlaşıldı suçsuz oldukları
Sanki bilmiyor muydu cuntacı katiller
Onların suçsuzluklarını
Sonradan yakalandı gerçek katiller
Amma ne çare yıkılmıştı
Ve kurumaya yüz tutmuştu fidanlar