yalnızlığından sıkıldığında insan kendine yeni eşler arıyor oysa hepsi suni, arının şekerden yaptığı bal gibi, oysa balın özü çiçek olmalı

“yalnızlığın yorulduğu yerdeyim
sahipsiz sevdalara düştüm
iklimsiz yağmurlara”

insan neden kendini aşkta harcamayı seviyor, elbette tükeneceksek bu aşk olsun, nasıl olursa olsun
sahte,gerçek,sahipsiz, iklimsiz olsun yeter ki
ben de olsam böyle harcardım kendimi


“sınırın geri dönülmez kıyısında
bir gül çizdim düşümde sana
gözlerinin limanında bekliyorum”

Evet, hep gerçeğini bekleriz, isteriz, ne kadar sahtelerinde olsak bile sahtelerini gerçek sayarız, ya da bir köşemizde hep bekleriz gerçeğini

“gideli kaç ışık yılı oldu bilmiyorum”

Burayı tek alıyorum, çünkü tek olarak bile fazla anlatmaya, bir ayrılıktan sonrası ve sonrasından yıllar sonrası ve daha sonrasını uzun uzun anlatmak yerine bu cümle kullanılabilir mesela, ve bir yandan bana ışığın yitirilmişliğini vurgulaması bu dizenin cabası olsa gerek

“gözlerimde karartma gecelerinin hüznü

yoluma çıkar sesini

soluğum tutuşacak besbelli

kör umuda küçük sevinçler yeter
içimdeki eylüle yenildim
kendime sarıldığım boşluk sensin”

Bu kısımda yavaş yavaş gerçeği istemeye başlıyor şiirimizdeki(şiirinizdeki) özne, bir yol istiyor bir ses, bütün sahteliğin bir arayış olduğunu itiraf ediyor kendine, o boşluk o olmalıydı diyor kendine hani hiçbir sahte aşkın dolduramadığı o boşluk, iç savaş başlıyor burada


“geri sayım bu kadar uzun sürmemeli
özlemim yağmurludur / özlemim beyaz
siperlerimde sen ve yoksunluğun
ölümden bahsederken
o düşman yalnızlığa inat
ucuz bir intihar tasarlamıyorum
beklemenin tortusuyla
düşlerim düşüyor / ıskalıyorum”

pes etmeden, sonuna kadar savaşmalı, ölene kadar kendini öldürmemek lazım ucuz bir intiharla, lakin “düşlerin düşümü” siz yapmayın dedirtiyor hocam, bu laçkalaşmış kısmı silmek geliyor içimden, bu şiirin ıskalayan yeridir bence, vazgeçmek veya yenilmek başka türlü anlatılabilirdi, kaleminiz buna fazlasıyla müsait, gerçi burada “şehrin düşmesi” gibi savaşta kaybedilmesi anlamı var bir tökezleme değil ama en azında “düşü” umut yapalım derim ben, “umutlarım bir bir düşüyor” olsa daha çok içim rahat edecek


“bir kalmanın ıssızlığı yaşanıyor hınca hınç
ağzımda kezzap tadında bir öfkeyle
unutulmaların günlüğünü tutuyorum…”

Ve son, bir başına kalmak ve bu gerçeği bilerek yaşamak, her yutkunuşun boğazı yakarak içe gömülüşü, kezzap tadında elbette her tükürük salgısı, kaleme sarılmak ilaçtır, yakarak acıtarak iyileştirse bile ilaç ilaçtır…



Güzel bir şiirdi hocam
Tebrik ederim
ekrem Ersoy

ne kadar oldu bilmem
değerli dizelerin sahibinin gönderdiği ışıkları görmeyeli...
"yalnızlığın yorulduğu yerdeyim

sahipsiz sevdalara düştüm

iklimsiz yağmurlara "
Yorulmak...
Her şey yoruluyor. Yalnızlıkta bazen parkurunda fazla mesai yaparsa yoruluyor.
Yalnızlığın yorgunluğunu kim takip ediyor ki kim zamanı tutuyor.
Yalnızlık kendi içindeki yarışlardan kendi içindeki finişlere koşa koşa... Yalnızlık kazansa bile kim karşılayacak ki.
Sevda sevgiden gelir. Zira ikisi de sev'le başlar. ikisi aynı adımla başlayıpta neden farklı yollara ayrılır?
Birinde -da birinde -gi. Ve sevdanın sahipsizliği yarı anlamda sevgininde sahipsizliğini ifade etmez mi.
Sevda sahipsizse onunla aynı yola çıkan sevgi de kısmen de olsa sahipsiz.
"iklimsiz yağmurlar" İklim, bir yerdeki hava koşullarının geniş bir zaman ve bölge üzerinde ortalaması.
Yağmur ne yeryüzünde buharlaşan su kütlelerinin atmosfere çıkıp orada soğuyarak damla halinde tekrar yeryüzüne düşmesi.
Aynı yerden çıkıp aynı yere dönmesi.
Aynı yerden farklı şekilde çıkıp aynı yere farklı şekilde dönmesi. Amaç aynı sadece giyim farklı.
Yağmurda bir hava koşulu olduğuna göre iklim içinde var. O zaman iklimsiz yağmur neyi gösteriyor iklim olmadan neyin ne olduğunun bilinmemesi mi.
Bu üç dize garip bir hüznü giyiyor sanırım. Artık yalnızlık koşmaktan bıkmış gökyüzü iklimini kaybetmiş sahipsiz yağmurlar düşüyor koşan yalnızlığın üzerine.. :)
"sınırın geri dönülmez kıyısında
bir gül çizdim düşümde sana
gözlerinin limanında bekliyorum "
Sınır, kıyı, düş, göz, liman...
göz denizin tabanı olsa gözün içinde saklanan yaş da deniz olur sanırım. Düş kumsal yerine kullanılmış herhalde ya da benim çıkarımıma göre.... sınır da burayı sınırlıyor. Bir gül çizilmiş kumsala
gül canlanmış denize salınmış yanaşmış bir limana...
Hüzün dolabına bir elbise daha...
Evet elbiseleri dolaba yerleştirmeye devam edelim.
"gideli kaç ışık yılı oldu bilmiyorum

gözlerimde karartma gecelerinin hüznü

yoluma çıkar sesini

soluğum tutuşacak besbelli "
Zaman süresi ne kadar da uzun... Bir ışık yılı 9,460.530 x 10¹² km ya hüznün yılı ne kadardır ki?
Sesinin frekansını o kadar uzaklardan nasıl duyacağım alev olacak ki yetişecek.
"kör umuda küçük sevinçler yeter
içimdeki eylüle yenildim
kendime sarıldığım boşluk sensin"
İşte boşluk çıkıyor karşımıza. Işık yılı boşlukta yol alıyor.
"gideli kaç ışık yılı oldu bilmiyorum"
"kendime sarıldığım boşluk sensin"
'Kendime sarıldığım boşlukta kaç ışık yılı oldu bilmiyorum.' şeklinde bir cümle yonttum bu dizelerden.
Dolapta daha çok yer var.
Daha çok askı var koyacak.
"geri sayım bu kadar uzun sürmemeli
özlemim yağmurludur / özlemim beyaz
siperlerimde sen ve yoksunluğun "
Bekleyiş ne kadar da zor. Farzı mahal; bir koltukta otururken gülüşmeler, konuşmalar güzel geçen anlar...
Ve gidiş ve bırakılan yerde koltuğun üzerine örtülen hüzünler.
Özlemim saf. Yağmurda olur karda nasıl olsa düştüğü yüz aynı.
Siper savaşlarda bir yerin arkasına gizlenme.
"siperlerimde sen ve yoksunluğun "
"ölümden bahsederken
o düşman yalnızlığa inat
ucuz bir intihar tasarlamıyorum
beklemenin tortusuyla
düşlerim düşüyor / ıskalıyorum"
Siper ve düşman bağlantısı çıktı karşıma.
ve ıskalıyorum.
bir kalmanın ıssızlığı yaşanıyor hınca hınç
ağzımda kezzap tadında bir öfkeyle
unutulmaların günlüğünü tutuyorum…
Ve son tango dolabı tamamlıyor.
Unutulmaların dolabında çeşit çeşit elbiseler...
Hepsinin kumaşında hüzün ipliklerinde şiir dokumasında şair...



Sizi tekrar okumak etkileyici doğrusu.
şimdi o ipliklerin renklerini yazmak kaldı.
"yalnızlığın yorulduğu "
"gözlerinin limanında "
"karartma gecelerinin hüznü "
"yoluma çıkar sesini "
"soluğum tutuşacak "
"kendime sarıldığım boşluk sensin"
"ucuz bir intihar "

kutlarım
saygılarımla
karkristali

değerli kardeşim, yüreği ve kalemi güçlü, gerçek bir yazın eri sevgili Nail bey dostum, şiirlerine yorum yazmak haddime değil...çünkü her bir şiiriniz yorum-üstü güzellikte artı bir o kadar da şiir dolu..estetik, sanat, edebiyat velhâsıl şiir adına her türlü nimet ve zenginliğe gönül kapılarını sonuna kadar açmış, mütevâzi kişiliğiyle bir şiir ustası var karşımızda...ayakta alkışlıyorum..kutluyorum...şiirlerinizi yorum yazmasam da bu ve diğer bazı şiir sitelerinde okuyorum..haz alarak...teşekkürler efendim...sevgi,selam ve saygılarımla...iyi bayramlar...Oktay öğretmen-Bafra

Kıymetli Nail Kardeşim

Bayramınızı en içten duygularımla kutlar

Hayırlı Bayramlar dilerim

( duyarlılığınıza teşekkürler )

özlem çekenler gözyaşı döker doğal olarak ama özlediğini hiç aldatmadan saf bir aşkla bekler dönene kadar. tabii öfke de eşlik eder bazen bu özleme anlayamaz çünkü neden bekletildiğini. o sever yaa özlenen de onu çok sevmelidir . belki gün gelir özlediği tarafından özlenmediğini öğrenecektir...saygı ve sevgiyle kalın...

ölümden bahsederken
o düşman yalnızlığa inat
ucuz bir intihar tasarlamıyorum
beklemenin tortusuyla
düşlerim düşüyor / ıskalıyorum....
saygılarımla

yalnızlığın yorulduğu yerde
sahipsiz sevdalara düştüm

bunca yağmur geçtim
iklimsizdi kimliksizdi

sınırın geri dönülmez kıyısında
bir gül çizdim sana
gözlerinin limanında bekliyorum

buraya kadar bile kartpostal niteliğinde bir şiir ...
sustum ...
sanki kan kustum yaşamın karanlığında ,


devamı mı ?

dilimde kezzap tadında bir öfke
unutulmaların günlüğünü tutuyorum



sevgimle
ş a i r

geri sayım bu kadar uzun sürmemeli
özlemim yağmurludur / özlemim beyaz
siperlerimde sen ve yoksunluğun

Nasılda geri sayımlar yıl gibi gelir bekleyen yüreklere,Vuslat vuslat diye haykırırken yürek ,geçmek bilmiyor acımasız zaman..

Kutluyorum. Hayırlı bayramlar diliyorum.

Saygılarımla

Bahar