YALNIZ ADAM ve KARANLIK
yanlızlar rıhtımında bir adam
sabah aydınlığına uyandı. hep gece yarısından sonra ona mekandı. bir de karanlık vardı yanında... sevme sevme karanlığı derdi seveceksen gecenin karanlığını sev mehtap ondadır ışık ondadır... karanlık gecenin karanlığını sevmedi sabahın aydınlıgında mehtabın güneşe nöbeti devrettiğinde kayboldu karanlıkta kaldı yine... karanlığı dost bildi adsız bedevi elbette yüreği gibi vardı onunda bir adı ama adı " her neyse " adından önce kendini verecekti veremedi karanlığa diyemedi adını da ! ama bir söz verdi o sözünden dönmezdi yalansız her kelimesi her harfi karanlıgı dost bildi özünden öz bildi sevdi her daim sevecekti karanlık der se aman ışık olacak elini tutacak gözüne bakacak saçını okşayacak tarlada koşacak kumsalda yuvarlanacak ama ... |