öldü leyla
bir ağıt yakma gözlerine
bir şiir okuma dinlemez... söylenme sus öldü leyla... bir yarım şarkıydı oysa yağmur yüklü bir bulut bir sevdalı gülüş... bir bendi gamzede leyla.. leyla. ne gamıydı dünyanın ne de kasaveti sevgiydi leyla... sevendi leyla... mecnuna inat kurak bozkırlara sevdasını salmayan.. bir suydu leyla. leyla... umarsız gitti bir koruk mevsiminde... gönlünün çorak bozkırlarına dikti yediveren gülü açtı ellerini, bir damla gözyaşı diledi. koştu yıllarca umarsız bakışlarla süzdü geçtiği yolları... bulamadı bir umar leyla yıkıldı naçar leyla... bir avuç kordu ellerindeki bir renksiz bulut bir gözyaşı kimsesiz... bir yılgın süvari bindi atına koşturdu doludizgin durmadı eğlenmedi gönlü... hepten seraptı herşey... elindeki gülün dikenlerini saydı. gördü mü süvari giderken doludizgin atıyla bozkırdaki bu yedivereni oturup ağladı mı yamacında bir kızıl yaprağını okşadı mı bilinmez. düşsel öyküler bunlar bunlardan haber alınmaz alınsa da kaale alınmaz leyla.. leyla... 11/07/2010 ödemiş |
bir renksiz bulut
bir gözyaşı
kimsesiz...
bir yılgın süvari
bindi atına
koşturdu doludizgin
durmadı eğlenmedi gönlü...
güzel bir şiir güzelbir anlatım..
ah hocam ah !...kaldımıki eski leylalar mecnunlar.....hep sanal oldu ...hep yalan oldu....başarılı buldum eserinizi...
teşekkürler....saygılarımla..
mehmet ali unsal tarafından 7/21/2010 8:46:38 AM zamanında düzenlenmiştir.