İÇİMDEKİ HASRETİÇİMDEKİ HASRET evet memleketten çıktım yetmişsekizde memleket ettim gurbet mekanım küçükken gördüm sadece seni bağları bahceleri tütüyor gönlümde niyet ettim bu sene gideceğim diye gidemedim köyüme hasretim yine gözümde tüter ormanı dağı aslında gitmeme engelde yok hani köyümün hasreti yakıyor beni küçük yaşta gittim birkere şimdi gitsem tanımaz bile çünkü yalnız bıraktım köyümü yine köyümün hasreti yakıyor beni dedimya bu gün güzel bir gün niye soruyorsun o hasreti gönlüm dağdaki koyunlar ormandaki kuşlar ben bilirim hasret ağırdır ulaşmak zor hepiniz küsdünüz beklemezsiniz artık çünkü umut kesildi gelemiyom artık gönlümde tüten o güzel köyüm civarda tektin herkes sana gelirdi çevre köylerde hiçbirşey yoktu sağlık ocağın postanen okulun çoktu bizlere bu güzelliği sen yaşattın şimdi bir selamı esirger olduk kırıldın şimdi bilirim seni emekler boşuna gitti diyemi dilin yoktur ama gönlün hüzünlü gönlündeki hüzün yakıyor beni şimdi memleket saydım başka yerleri onun sevgisi taşıyorum şimdi küsmek seninde hakkın çünkü yaptığım haberler sana değilki ben bukadar sevdiğimi bilmezdim seni bu haberi yaparken birazda etkilendim hani sana ne yaptım neyaptım hani üzülmek hakkındır biliyorum seni seni anlatmadım anlatamadım yani otuz yılda bir geldim yani vefasızlık değilde nedir bunun adı söylesene nedir bunun adı |
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu