Geceden Çiçekler
Karanlıkta parlıyorum,
Bu yüzden bakıyorsun bana. Gülümsüyorum sana, Ama gözyaşlarım parlıyor karanlıkta. Sana ışıktan bir demet verdim, Bir daha bana bakma. O çiçekleri kokla, ama beni hatırlama. Sabah yine burda olacağım, Zaten bakamayacaksın bana. Karanlıkta parlıyorum, Bu yüzden bakıyorsun bana. Doğrusu, o kadar aydınlık değilim. Sana gülümsediğimi hayal ediyorsun, Doğrusu, o adam ben değilim. Geceyi gündüze döndürmemi bekleme. Elindeki demet benden değil, Işıklardan çiçek yapamam sana. Zaten o ışık benden değil. |
kendimi bildim bileli aşık olduğum...
bildiğim ancak aşıkken var olduğum...
işte bu yüzden, benim için aşık olmak;
çoktandır hasretine katlandığım yokluğum...
'eğer aşktan söz edildiğini duymamış olsalar
hiçbir zaman sevemeyecek olan insanlar vardır, '
demiş La Rochefoucauld
benimse hep böylelerini severek başladı vurgunum...
Yüreğinize kaleminize sağlık.Tebrik ve saygılarımla.