İÇİMDEKİ HASRET

evet memleketten çıktım yetmişsekizde
memleket ettim gurbet mekanım
küçükken gördüm sadece seni
bağları bahceleri tütüyor gönlümde

niyet ettim bu sene gideceğim diye
gidemedim köyüme hasretim yine
gözümde tüter ormanı dağı
aslında gitmeme engelde yok hani

köyümün hasreti yakıyor beni
küçük yaşta gittim birkere
şimdi gitsem tanımaz bile
çünkü yalnız bıraktım köyümü yine

köyümün hasreti yakıyor beni
dedimya bu gün güzel bir gün
niye soruyorsun o hasreti gönlüm
dağdaki koyunlar ormandaki kuşlar

ben bilirim hasret ağırdır ulaşmak zor
hepiniz küsdünüz beklemezsiniz artık
çünkü umut kesildi gelemiyom artık
gönlümde tüten o güzel köyüm

civarda tektin herkes sana gelirdi
çevre köylerde hiçbirşey yoktu
sağlık ocağın postanen okulun çoktu
bizlere bu güzelliği sen yaşattın

şimdi bir selamı esirger olduk kırıldın şimdi bilirim seni
emekler boşuna gitti diyemi
dilin yoktur ama gönlün hüzünlü
gönlündeki hüzün yakıyor beni

şimdi memleket saydım başka yerleri
onun sevgisi taşıyorum şimdi
küsmek seninde hakkın çünkü
yaptığım haberler sana değilki

ben bukadar sevdiğimi bilmezdim seni
bu haberi yaparken birazda etkilendim hani
sana ne yaptım neyaptım hani
üzülmek hakkındır biliyorum seni

seni anlatmadım anlatamadım yani
otuz yılda bir geldim yani
vefasızlık değilde nedir bunun adı
söylesene nedir bunun adı