Sakaryalı Çocuklar 1999Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Aynalar sadece görüntüleri yansıtır.Şiir aynasıdır yüreğimizideki duyguların.Nasıl görürse öyle yansıtır.Aslında yazılanlar bizden değil,kalbimizi etkileyenin yansımasıdır.Bu şiiri 1999 yılındaki depremde Adapazarında çalıştığım kuruluşun çadırında yazdım. Çalışmak derken tuvalet temizlemeyi,soğan-patates soymayı,yemek dağıtmayı,bulaşık yıkamayı,gelen yardım malzemelerini taşımayı kasdediyorum.Bu şiirdeki bütün satırlar o yemek kuyruklarındaki Aysel’in,Kara kız Meyyem’in ve diğerlerinin yaşadıklarıdır.Ben sadece gördüklerimi,yaşadıklarımı yansıtmaya çalıştım.
Sevgilerimle Uzat kuru dudağını su vereyim, Kirli ellerini uzat kalabalıktan, Sarı plastik kabına su doldurayım, Çocuk senin Allahına kurban olayım. Gözlerinde kuruyan yaşlarınla gel, Kuyruklarda çattığın kaşlarınla gel, Elele tutuş arkadaşlarınla gel, Çocuk senin Allahına kurban olayım.... Bileğine ne yakışmış mavi boncuklar, Kırış kırış eteğinde sarı çiçekler, Kaç renk toka var saçında birini bana ver, Çocuk senin Allahına kurban olayım.. Terliklerin yırtılmış çek ayağını, Sivrisinekler mi öptü al yanağını, Kirlerinle kuruyan gözyaşını seveyim, Çocuk senin Allahına kurban olayım.... erolabi-Adapazarı Çark Mesire İnsan Vakfı Çadırı saat: 03:40 |