Açıyorum Orucumukın köprüsünde inancım bozuyorum orucumu suçsuzluğum tek sancım bozuyorum orucumu saldırıda aç kurtlar darmadağınken yuvalar can analar kan analar damsız gelinin başı öksüz bulamaz aşı yurdumda bir it dalaşı bozuyorum orucumu vuramazsın ağzıma gem özgürlüğe aşığım hem bağnazlığa ödün vermem bozuyorum orucumu çatlamış irem toprağım bulutun gölgesine muhtaç boynu bükük tomurcuğun dalda çiçek öz suya aç hal bu iken saymadım kaç vampir emiyor kanımı sorguladım vicdanımı bozuyorum orucumu nikahım düşsün gayrı böylesi kahpe dünyadan kimliğimden utanmadan nemrut’larla boğuşacağım yeşerecek umut bahçem karanlığı aşacağım gönül minarelerimden yükselirken ezan sesim ruhum özgürlüğe teslim orucumu açacağım Abdulrızak Kılıç |