ÖLMEDEN GÖMDÜLERUzunca bir perde yeri yalayan Bir hiddetle sıyırdım üstümdeki beyaz tülü Odada değil bu toprak ve gülü Yare benzese sarardım Ecel’e Durduğum yer mezarı andırır bana Tavanlar tabuta benzer tahtadan Ve sarıldığım korkulu bir hayat kadınıydı, Dudakları kırmızı gül ve saçları ırmak Sandım ki, burada ölüyüm ben Dışarıdan gelen bir kazma sesiydi, İçerde çıplak beden ve yılandı Gördüğüm düştü, aklımda sen. Orhan YOLBAŞ |