Ey gönül !
Kaç kere açıp, kaç kere solacaksın
Ömür fanidir
Bilmem ne zaman duracaksın.

Çok cefa cektin,
Bırak sefa onlara kalsın.
Bu sayılı günlerden sonra
Sefa olmuş, olmamış ne fayda

Hep itildin neden uslanmazsın.
Yarenlik edecek kimleri ararsın.
Sen terk edilmişsin, bırak hayat onlara kalsın.
Payımıza düşen cefadır, cefamız bize yaren olsun.

Attığın atık, kestiğin kesikti.
Çizdiğin yol sana karşı ezikti.
Giden gitti kalan kaldı.
Kalanlarda cefadan gayrı değildi.

Ey gönül !
Kaç kere açıp, kaç kere solacaksın.
Ömür fanidir
Bilmem ne zaman duracaksın.

Her gidenin ardından dökersin gözyaşı
Mendil bulamazsın silsen o yaşı.
Günler alıp gidiyor koskoca yaşı
Ben ne eyleyim bu dertli başı.

Ey gönül !
Kaç kere açacaksın cefa başı
Kimler geldi geçti bu çarkı, bu aşı
Sana mı kalır sanırsın bu yaşı.

Ey gönül !
Kaç kere açıp, kaç kere solacaksın.
ömür fanidir
Bilmem ne zaman duracaksın.

Toprak kucak açmış bekler canı
Can bedenden durdukca görmez yari
Ömür fanidir. Sen beklemesende, o bekler seni
Sen dursanda zaman beklemez seni.

Sanmaki zaman çoktur.
Dün burda olanlar şimdi yoktur.
Dün geçmişte kaldı.
"Gelecek"se hiç yoktur.

Ey gönül !
kaç kere açıp, kaç kere solacaksın.
Ömür fanidir.
Bilmem ne zaman duracaksın.

Kafayı takma sefaya
Sefaların sonu olmamış mı cefaya.
Ey nefsim ! Sefa sefa diye tutturma
Beni ateşe atıp, hayatımdan bıktırma.

Kalmış burda bir iki nefes
Gönül ne ister, dil ne söyler
Göz neyi görür,kulak neyi işitir.
Ey nefsim ! bırak bu iki nefes sensiz olsun.

Ey gönül !
Kaç kere açıp, kaç kere solacaksın.
Ömür fanidir
Bilmem ne zaman duracaksın.

Göz görmüş, kulak işitmiş
Kalp atmış, kan pompalamış
Ne yazar
O yare yar olmayınca.

Dedim ya Ey gönül !
Kaç kere açıp, kaç kere solacaksın
Ömür fanidir
Bilmem ne zaman duracaksın.

Orhan YOLBAŞ