Ben Türkiye’de doğsamda;
Irak’lıyım bağlarım karalar.
Bunları yazacak kadar yürekliyim şu sıralar.

Geçmişte Azeriydim,
Hocalı’da,Laçin’de,
Kardeşlerim nasıl ki,şimdi hangi biçimde...
Bir zamanlar Çeçen’dim,
Belkide farkındaydım,
Az kalıp bu dünyada,
Ahirete göçendim.

Zalime,zulümlere yıllar boyu direndim,
Zorda bir insan görsem,
Yardımına gidendim.

Ben fakir Somali’li,
Göründü kemikleri,
Geçmiyor boğazımdan,
Neydiki yedikleri...
Bir tas pilav lapası,yada bir kuru ekmek,
Bunla insan doyarmı,çocuklara kıyarmı?

Doğu Türkistan’da Uygur’um ben.
Çok şükürki;
Çekik gözlüler gibi vahşi değil,
Kendi medeniyetimle uygarım ben.

Bosna’lıyım ben,
Srebrenitza’da vurdular beni,
Daha acılarım çok yeni.
’’Ölmeden mezara koydular beni’’

Kosova’da kendi kendimi korudum.
Buna rağmen;
Bazen ormanlarda,bazen duvar diplerinde,
Acımasızca vuruldum.

Başıma neler geldi neler.
Dünya vatandaşıysam eğer;
Acılıysam,hüzünlüysem,
Gözlerim nemliysede her zaman,
Azda olsa bugünlerde biraz duruldum.