E-LİF / LAM...
/Sen O’sun müsemma, eşiğimi yaran bu göğün ammarı!
En varsıl yaram…/ (Mihnet’ime…) O milat ki An’ı muteber, Asrı yokluk kılan ŞEB karası bir hasret idi-r… O milat ki İncir ağacına ayan, Bir kök salımı sancıdan bu yanı, cevr-i YELDA idi-r… Ah yaram… Bütün sunaklarına adayabilirim gözlerimi Tanrı “O” desin diye… Tanrı “ol” desin diye… Sen “O” diye… Halise Balkaş |