ŞİİR DEVİNİYOR GÖZLERİNE...
Parmak uçurumlarımda nevrotik bir süvari
Şah-este atım… Bilsen ne uçurumlar sekiyorum, Ne dehlizler uzuyorum gözlerine bilsen! Velev ki hüner olsa kalemim Hüner olsa kelamım Az gelir… Gene de, Şah-este atım “yolunda gerek yolcu” Heybe tıfıl, zula kesat Hani diyorum ki; Yar yoluna vurmalı gene! Ve kıblemde suretin, Şahlanıyorum sana varana… Sindiğin her dağın eteğini üstüme çekiyorum Nallarım ayak seslerini sürüyor, Ne güzel! Perçeminden devalı söğütler sürünüyorum Saçlarını dişlerime takıyor, çoğalıyorum Ellerinin tuzuyla içiyorum ırmakları Umanına varana… Ne mene bir sancıdır bu, ne rezil! Parmaklarım (d)üşüyor… Adın yadında gelen sürç-ü lisan kaygılarım… Atım yadında aheste… Halise Balkaş |
Sanki kendi yürek sesimi dinledim dizelerde.
Yürekten tebrik eder, sevgiler, saygılar sunarım.