SANADIR BU ŞİİR EY YAR !
Kafiyesi yok artık ,titrerken yosun tutmuş tüm harflerim.
Çok geç kaldın, dipsiz kuyularda yazdığım senli şiirlere. Son isyanını çekince yüreğim. Vurdun bak! Bu lâl yamalı kefenleri ömrüme. Düşlemişim işte, bir aşkın yangın kokan baharlarını. Uzaklardan b/akışında tek kanatla uçar sandım kelebekler. Acemiydi oysa, uçurtmalarının bağlı ipleri. Suç üstü kelepçelerine bin küfür etsek neye yarar? Gün ölür. Kaçak fısıltılarında, ruhuma kezzaplar sürdüğün. Süzülür ayrılığın tadı. İdam edilen bir serçenin, son duasından. Bu da benim öyküm işte. Tut ki ,beyhude değildi k/anlı bıçaklı avuçlarımızda bu firari aşk. Tut ki ,akşamın en sessiz zamanlarında, susatmadın bir yudum sevgi diye. Tut ki, bu kurşunlar değil de, sesin çarpıyor hâlâ sol yanıma. Fısıldadım… Dudaklarımda kanayan nergislerime adını . Biçare keşfetmeye inat güzlerim y/anıyor. Volta atan karanlıklarımı özlem türkülerine boyarken. Örtüldü göz yaşlarım, bir mecaz suskunluğun siyahında. Islak kuzey rüzgarlarında, en zoru susmak biliyor musun? Ezberlemeye çalışsam da faydasız. Açık bıraktığın, gönül kapının eşiğinde kalabalıklarda. Gam, gözlerimde nem yüreğimde depremlerinden arta kalan K/ustu hayat çığlığını şimdi bir şimâl üşürken avuçlarımda. Hep mi dul bu geceler? Hep mi dul? Fırtınalar okşuyor saçlarımı sen yerine , Kaybolmuş çöllerde saçak altı sevişmelerin ağıtta. Aşkımın korlarından bir cehennem giyindim, ey yar ! Cehennem ateşlerinden, en h/arlısını beğendim kendime. Ölümler tanır beni artık, bu mahşerin kıyısında. Korlar sıraya dizilir ,ruhuma yapışan bu yangınlarda. Şimdi dikenli soluklarından kalan kanayan yanımla , Sanadır bu şiir ey yar! Sensiz tüm kaldırımları yürümekte aciz kaldığım, bu şehirden. Gel ! Sönmez ateş bu matem kokan denizlerde. Satır başlarıma kaç bekleyen beni gömdüm ben? Yolculuk vaktidir ey yar! Sıkı tut tüm gizli öznelerini ki geceler hep tuzak göreceksin. Yolculuk vaktidir. Çırpınan son nefeslerimi ciğerlerine üfleyecek bir melek. YASEMİN CANAN… |
Cehennem ateşlerinden, en h/arlısını beğendim kendime.
Ölümler tanır beni artık, bu mahşerin kıyısında.
Korlar sıraya dizilir ,ruhuma yapışan bu yangınlarda.
Şimdi dikenli soluklarından kalan kanayan yanımla ,
Sanadır bu şiir ey yar!
Sensiz tüm kaldırımları yürümekte aciz kaldığım, bu şehirden.
TEBRİKLER SEVGİLİ ŞAİREM GÜZEL VE AKICI BİR ŞİİR OKUDUM SERZENİZLERDE EMEĞİNE YÜREĞİNE SAĞLIK SAYGILAR