8220; Şu dağın ardında huzur var mı?
Gitsem de görsem,
Huzur , huzur , huzur .. “


Ben küçükten hatırlarım bu kutsal duyguyu,
Bilirim,hep ezberimde durur.

Şimdi çocukluğum aklıma düştüğünde,
Arar dururum ..

..


Bizim yeşil yaylalarımız var,
Deresinin şırıltısını geceler boyu dinlediğim.
Köyümüz var,bereketli,anne gibi,baba gibi ..
Gök masmavi,yerde yeşilden bir halı.
Sonsuz huzur….

Bizim kuşlarımız var,sonsuzluğa kanat çırpan.
Türlü çeşit meyveler,yoldaş bildiğim hayvanlarımız var.
Türküsü hiç susmayan eski radyolarımız,
Ninelerimizin,dedelerimizin yüzünde yaşanmışlıklar..
Özlediğim huzur …

Bizim oyunlarımız var,çocukluk sevinçleriyle dolu.
Sabahtan akşama kadar bıkmadan oynadığımız.
Sanal değil,gerçeğe sığındığımız.
Umutlarımız,hayallerimiz,kirli ellerimiz var.
Tertemiz huzur …

Bizim bir köyümüz bir yaylamız var.
Yeşilin tonları,Karadeniz mavisi.
Huzurun ayak sesleri,huzurun kendisi.

Öncede kaldı belki,
Yaşandı,
Ama asla bitmedi ..


Buket Çevik
03.Temmuz.2010 ~ Huzur’un koynunda ..