“ Fermanı aşk yazar,
Hayat okur(muş) … ,,


Şimdi,
Adını her andığımda,
Bir kuş havalanır,
Göğün derinine…

Kanatlarındaki aşkı,
Dağıtır havaya,
Savurur…

Sonra birden,
Bir düşe dalar gözlerim.
Senli günleri anımsar,
Özlerim.

Arttıkça,artarsın.
Öyle bir an gelir ki,
Ben sen olurum.
Sen de ben...

...

Peki söyle,
Bilir misin ne çok yakar ayrılık?
Bir kadın,ne kadar derin hisseder,
Ne derece yara alır,
Bilir misin?

Sarıp sarmalarsın yalnızlığı yar diye,
Sen kokar da,
Alışasın gelir,
Bırakasın gelmez….

Bir parçan olur,
İstesen de istemesen de ...

Ama sen yine de onu ararsın,

Sorarsın;

Ey türkü dilli yarim,
Ey varlığına kurban,
Nakaratına takıldığım,
Nerelerdesin?

Kadere inat,
Aşka müteakiben gel.
Utandır yalnızlığı,
Sevindirme hasreti…

~ Düş de değil,
Gözlerinde yaşayayım seni ..


Buket Çevik

2009’u 2010’a şiirle bağladım.Hayırlı seneler dostlar...