“ Uzun bir zamandan sonra,
Yine burada,
Sensiz bir şiire gebeyim,
Yine yeniden … ,,



Tut elimi dedi kadın,
Gece gibi,gök gibi yalnızım.

Adam tutmadı,
Kadın yalnız.

…

Bak karanlık çökmüş kente,
Soğuk dört bir yanda efendi.
Üşüyor karanlıklar,
Kent üşüyor …

Kader kendi yazıp,
Bize oynatalı beri,
İnsanlar/da üşüyor …

Kara kefen olur mu hiç,
Olmaz ki …

Gece kendi eliyle bana,
Kapkara kefenler giydiriyor,
Toprak kokusu yavan,
Nerelerdesin?

Ramak kaldı,
Kurtarılmama.
Belki diyorum…

Hadi tut sözünü be adam,
Gel.
Kurtar beni,
İnanayım hala varlığına …

Bak hala orada gece,
Hala karanlıklar varmamış sabaha,
Gece soğuk,
Yok/sun.

Fonda bana ait bir şarkı,
Herkes kulak kesilmiş.
Ben bu şiiri onunla yazıyorum,
Sana …

Bak işte hayat bundan ibaret sevgilim,
Kalanların gidenlere yanması,
Buna itafen yalnızlıklar,
Ölüme varmak,aşksızlık/lar.

Hadi bağla sona,
Bağla ki daha fazla kanamasın kalemim kağıda.

…

Bırak elimi,ben ezelden beri yalnızım zaten.

Kadın ,
Adam ,

…

Buket Çevik

27 Şubat 2010