* Belki de Suçluyum *Bu kentin kırılgan sokaklarında yakmıştın son sigaranı eski anılar adına seviyorum seni belki de bir hasreti sona erdiriyorum, böylece biliyorum, sana giden yollarım kapalı bundan böyle ne kadar yakınsam, o kadar da uçurumsun; sana bıraktığım tek hatıram bir sitem ateşidir, ellerinle dokunduğun. Martı sesleri sustu, denizler kustu bir sessizlik anaforu büyüyor içimde yıldızlar kınından çıktı, geceyi uyuttum göğsümde teninin sıcaklığıyla ölçtüm, geçen zamanı mırıldansam duyacaklar, iki yüzlü istasyonlardan belki de suçluyum, ihanetine rağmen ve sen beni yıllarca aramasan da hep saklı kalacaksın o yenilmeyen kalbimde... Nuri Dağdelen Özdere-İzmir 2.7.2010 Saat.13.15 |
sevqıyle kalın
sayqılar