GİTME KAL...
Z/amansız bir günde yorulunca yürek,
Bir bir yitirildiğinde umutlar, Ve umudun bittiği yerde başlayınca çaresizlikler, Olanca ağırlığıyla çöreklendiğinde üstüne yaşanmışlıklar, Tüm beden buz keser ya hani... İçin için bir sızı, hatta öfke kaplar ya yüreğini, İsyan edersin o güne dek tutunduklarına. İşte öyle bir an/da, Haziran sıcaklığında, Geldin, tarümar dünyama... Tüm gücün ve inancınla; Kalk, doğrul, tutun hayata dedi o sesin. Yenik düşme hayata, Yaşadığın kalleşliklere inat, Hadi gülümse yaşama/ya. At gölgeleri, olmasın karanlıklar, Görmeyi bilirsen yıldızlar da ışık saçar, Aydınlatır geceyi. Uzan ve dokun sadece... Serap değil gördüğün, Bak ben gerçeğim... Hoş geldin ! Hoşluk getirdin sevgili. Acı verse de sevmek, Gözlerim unutmuşken gülmeyi, Yüreğim sevmeyi, Ruh verdin, can kattın, bu ıssız bedene. Can/da can/an dedikleri bu olsa gerek... Sen! Sen, sakın benzeme başkalarına, Şurada, aha tam şuramda, sol yanımda... Yetmez! Her bir hücremde ol.! Hoş geldin sevgi! Hoş geldin sevgili! Ve sen benzeme onlara... Gitme! Kal hep benle, bende Kal benim şehrimde... Kal yüreğimde emi...?! Aydın Ist.02 Temmuz 2010 Şiirime ses olan Sn.Üzümbuğusu Hanımefendiye teşekkürlerimi sunuyorum. |