UNUT BENDE SENİMarmara’dan boğaz’a bakan öteki yakadan hep beklenen ama ummadık bir zamanda gelen canımla başlayan bir ses oldu bedenime nefes Mahmut Hüdai Hz.lerinden esen Kızkulesi’nden Kadıköy’den yansıyan sadece kendimin bildiği yüreğimde sakladığım sırrımsın yüzünü görmediğim hayallerimde yaşattığım biricik ceydam dediğim tek gerçeğimsin alışmışken gözlerim karanlığa seninle kavuştum aydınlığa günüme şükür yarınıma duamsın her ne yaşamışsan yaşa açıktır gönül kapım sana sendedir anahtarı olmasın tereddütün bir hayale değil gerçeğin ta kendisine aşığım bilirsin ki ben seni çok sevdim tüm hücrelerimle sağlığımda ve hastalığımda hep kal yanımda canımda unut seni bende kal yüreğimde anlıyorsun değil mi ceyda kimbilir belki de bu son konuşmamız gücüm yetmez dönemezsem sana bakıver bahçeye göreceksin gül/ler şen anlatacaktır beni sana ağlama sus artık yüreğim geçecek bu günler dinecek sancıların bulutlarda ki evimizden bakacağız yer yüzüne yağmur olup düşeceğiz derin mavilere ve utanmayacak deniz öpüşmelerimizden... Aydın Istanbul 13 KASIM 2013 |