ßozuk aSap ^
duyduğumda
çıkmıştım çileden... elma elma olmuştu yanaklarım... kanım çekilmişti sanki şiddetli hararetten... uçuk bir pembeye boyanmıştı dudaklarım... titrek ellerim hışımla kaldırmıştı koltuğumdan. iki elimle bastırıp kalbimi çatılmıştı kaşlarım ama acıdan... bu hâl ... bu yorgunluk ... aşırı kayıp harbinin başlangıcı olsa gerek. durduğum iki karış odayı bitmek bilmeyen yol misali kızgın kızgın yürüyordum ! öfke sağ kolum olmuştu sanki . nefesim zorluyordu burun deliklerimi aniden bir haykırış odama şamar şamar indi...! o güzel bakışlarının aksettiği kalbim gergin ve koyu ızdırapta şimdi. aldattın demek ! şimşek şimşek çakıyor kulağıma hiç bırakmam deyişin, gittin demek ! bozuk bir asap benimki aslında, lavdan hareketli olsada öfkem . alıkoyabilirim kendimi hainliğinden ! o asık çehreli kalbinden aşkımızın can alıcı sessizliğinden vazgeçiyorum saygı çerçevemizden ! aslında kendime sövüyorum ben sen vazifeni yaptın... bende giderim ama vakit erken .! istikametim nemli bir sis gökyüzü lacivertini yavaşça yırtarken hassasiyet yüklü sesin kulağıma dağılırken affet ’ diyor sanki acı bir son yaşıyormuşcasına , hayır !diyor kalbim... vazgeçerek yarı yolda bırakan bergüzarından ! gecenin karanlığına ağarırken sensizliğim şaşkınlıkla başbaşayım vede artık hayallerim pusuda ! Elis Özer |