GÜN
Gün kavuştu gece’ye, özlem ile
Bütün ışıklarını doladı gecenin boynuna Ama,,,kendi kayboldu gecede… Gece,,, çekti içine bir nefes gibi bütün günü Fark edemedi günün öldüğünü… Oysa,,, ne umutlar vardı günde ışık, ışık Nasıl bir sevda çıkmazıydı ki,,, Kavuşunca yok olan kararan solan,,, Kara yazılmış ya yazı Gün, gecenin koynunda derin uykuya daldı Umutlar sabaha kaldı… *Gül*04.05.2010 |