küçükken yaramazın tekiydim başka bir rakibim yoktu köyümüzün benden çektiği çoktu
küçükken nerede bir oyun oynanılsa baş kahramanı bendim nerede bir vuku yaşanılsa baş aktörü bendim uslanmaksızın bendim küçük boyumla büyüklerimi döven utanmaksızın bendim büyüklerimi baba avrat söven
küçükken me me diyen kuzularım vardı küçük adımlarımı dışarılara saldığımda dört bir koldan sarardı beni doğa sakinleri dağlar gibi yüreğim palamut ağaçları gibi yemyeşilliğim ve bağlar gibi tane tane üzümlerim olsun isterdim isterdim tabiattan bir parça olayım isterdim doyasıya dolayım diğer canlıların dünyalarına
küçükken deli doluydum hem çekilmez hem sevilmez biriydim ama tatlı ama cana yakındım kendimce
kendimce mutlu bir ufaklık içi içine sığmaz bir kucaklıktım küçükken çocukken ben
......................................... MehmetSelimÇİÇEK 24 Haziran 2010,,,13.45 Mardin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
___ Küçükken/Çocukken Ben şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
___ Küçükken/Çocukken Ben şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
küçükken deli doluydum hem çekilmez hem sevilmez biriydim ama tatlı ama cana yakındım kendimce """"""
dielrim bu güzel çocukluğu yaşamış adam dilerim ki evlat sahibi olur da bu çirkin düzende kendi gibi neşe dolu sevecen sevgili yaramaz tatlı bir evlata sahip olur kendi yaşadığı güzelli azalmış bu güzel duyguları evladına yaşatır
sevgimde kal..meselcii o çocuk hiç bitmedin dinmesin yüreğinden
üstad güzel bir konu seçmişsiniz üzerinde kalem oynatmak için,ama üzülerek belirtmeliyim ki kaleminiz zayıf kalmış benim zannımca,belki haddim değil ama...
çocuktum ufacıktım çok yaramazlıklar yaptım...:) ne güzeldir çocuk olmak ..ve o ruhu hiç kaybetmemek.. öylesine içten hep doğal selimce... dilerim kaybolmasın bu güzelliklerin hep mutlu kal...:) sevgim saygım her daim tebriklerimle değerli şair dost..
çocukken ceviz ağaçları benden korkardı üstlerinden dünyaya şarkılar sötlerdim şimdi ben onlardan korkuyorum ; yaşam tersine dönüyor meselci ...bir gittim geldim şiirle çok eskilere...saygılar.
küçükken me me diyen kuzularım vardı küçük adımlarımı dışarılara saldığımda dört bir koldan sarardı beni doğa sakinleri dağlar gibi yüreğim palamut ağaçları gibi yemyeşilliğim ve bağlar gibi tane tane üzümlerim olsun isterdim isterdim tabiattan bir parça olayım isterdim doyasıya dolayım diğer canlıların dünyalarına
Hepimizin içinde, bir yerlerde, hâlâ var olan çocukluğumuz yok mu? Arada bir çocuk olmakta fayda var kardeşim. Ol olabildiğin kadar. Yoksa bu hayat yaşanır mı? Sevgilerimle...
mutlu bir ufaklık
içi içine sığmaz bir kucaklıktım
küçükken
çocukken ben. Yüreğinize sağlık, tebrikler..