VE ÇOCUK.....Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Her satıra gözyaşı ektim..Sevdiklerini kaybedenler için.................
Ve
Çocuk sustu. Gözlerini kocaman açıp Öylece kalakaldı sevinçlerinin arasında Uçurumlar saplandı yüreğine Hiç olmadığı kadar Bir korku kapladı içini Gök gürledi küçücük kalbinin büyüyen ruhunda. Arsız yağmurlar düstü toprağa sessizce Düşlerinde yeşerdi bir çift özlem Kavradı elleriyle kabuslarını Karanlıklarını bağladı sıkıca Hile yaptı ilk defa Kimse görmeden hayallerinin arkasına baktı Hıçkırıkları düştü geceye Ketum bir müziğin eşliğinde. Gel çocuk Sığın korkularınla bana Adsız sokaklarımızda bir oyun oynayalım Sokulalım birbirimize adresleri ararken Isınırız belki, Belki, binlerce yıl uzaklaşırız Buz tutmuş ülkelerin düşlerinden Yeniden merhaba deriz güneşe. Belki, yıldızlarla saklambaç oynar Sırrını çözeriz gökyüzünün Gizlice seyrederiz gecenin döllenişini En masum halimizle tanık oluruz günahsız sancılara Gözbebeklerimizden doğar umutlar Haydi çocuk aldırma kayıp zamanlarımıza Açalım yüreklerimizi sonuna kadar Belki melekler okşar korkularımızı. Susma çocuk Senin için süsledim yorgun gülümsemeleri Çalınmış yazgılardan umutlar toplayıp Çiçekler taktım başına. Her sevda için sonsuzluk sözü verdim Yalan söylediğimi anlama diye Gözlerine bakmadım. Alnımı ise hiç açmadım. Gözyaşlarımı oyaladım telaşlıca Ama çocuk Ölümü saklayamadım Avaz avaz bağırıp, ağıtlar yaktı ellerimize Kırmızı dudaklarıyla buz gibi geçti yanımızdan Aldırmadı yakarışlarımıza Ateşe verdi heryeri, yandık Göğüslere sığmadı feryatlar Haydi çocuk, Şimdi ağlayabiliriz ikimizde dilediğimizce Parmaklarımıza kınalanmış acı ile Silmeye çalışalım Bütün zamanlara sinmiş ölümün nefesini. Zeynep Nilgün Gökçeöz |