Sen , Ney Ve Kalbim
Kalbim neyden esin alır nefes nefes sesin alır.
Bir alevdir nefes neyde hatıramda küller kalır. Sen neyzensen mest olurum her nefeste sen solurum. Bütünleşir nefesimiz gönülden gamı sel alır. Sen üfle dinleyim neyi tutunayım yüreğine. Bu aşka hudut çizilmez yol olayım ereğine. Nefes nefes tükenirken özek olayım neyine. Yağmur olsam sana yağsam sen inansan gereğine. Kamışlıkta öksüz kamış gölette suya susamış. Gizli gizli ağlar iken bir el duymuş da budamış. Aşikâr olmuş dertleri inlemesi göğe ağmış. Sinesin delmişler onun derununu ateş sarmış. Kalbimdeki süveydayı ancak ney sesi paklarmış. Kararan ruh iklimimi üflediğin ney aklarmış. Nağme olurken nefesin içimde yangın başlarmış. Senin ateş nefesini bana ateş yasaklarmış Ankara,17.06.2010 İ.K |
Vurdukça sinesine.
Rebabın göğsünde,
Kısrak şahlanır.
Yurdundan ayrılmış,
Neydir ki kamış,
Üfledikçe derinden,
Dide yaşlanır.
Haşrolur yerle gök,
Sema dönünce.
Boyun büker derviş,
Seda gelince.
Nakış olur eller,
Ve diller ince ince,
Saba başlarken,
Kul telaşlanır...''
yüreğin atışının en güzel ritmidir ney...