BEN NEYMİŞİM (II) ?Her cemre arifesi nüks ederim yaprağa Nezaketle süzülen yeşil benim al benim Bir yüzüm arş’a bakar diğer yüzüm toprağa Maddeyi mânâ ile tanıştıran el benim Her baharda çiçeğim , her çiçekte arım var Kendimden gayrısına ne zarar ne kârım var Ne geldiğim yer belli ne gidecek yerim var Her göreni ağlatan kifayetsiz hal benim Bazen isyan etsem de genellikle ram’dayım Dost gider düşman gider ben hala sıramdayım Gizli açık günahta helâlde haramdayım Yanlısını mahşere sürükleyen mal benim Ne fazla akıllıyım ne aklı/n yitirmiş del Bazen suçun kendiyim bazen de suça bedel Hakk nasip etmedikçe uzanamaz hiç bir el Marifet sofrasında kaşıklanan bal benim Rüzgar eker fırtına devşiririm gazelden Uzatılan her ele el veririm tezelden Ademoğlu boynuma asılıdır ezelden Ömür salıncağının salındığı dal benim Bir rivayet ertesi göçtü başımın sisi Göz görmez aydınlıkta süzdüm lambadan isi Ah’de vefa gösterip kıskandırdım iblisi Kâfirin ciğerine çöreklenen kül benim Ne solcu bir yanım var ne mevcut sağ görüşüm Örümcek istilası boşluğu ağ görüşüm Boşa değil bunca yıl tümseği dağ görüşüm Zehirli bahçelerde güneşlenen gül benim Yarım kalan ömrümün yerde kaldıkça âhı Dirilir tazelerim Âzrail’le nikâhı Nakışladım sineme bu sessiz çilegâhı Ezel ebed arası o incecik tül benim Özümledir savaşım yalnız kendime kastım Kaşla göz arasında çok sırra kadem bastım Kelimeyi tevhid’i dudaklarıma astım Gece gündüz Rabbini sayıklayan kul benim FİLİZ 2010 KOCAELİ |
nakış nakış işlediğiniz kafiyeli otobiyografinize imrendim.(.kelime i tevhidi dudaklarıma astım..)
BİR e emanetsiniz..