ÇOCUKLUĞUMU GERİ VERİN
Küçük kasabaların köhnemiş otogarlarında
eski bir ceketi unutur gibi yitirdik çocukluğumuzu. Memlekette kiraz mevsimiymiş bahar inadına güzelmiş ne fark ederdi bizim için sararmış yastıklara başımızı koyup için için ağlardık geceleri. Memleketin yoksul çocuklarıydık içecek sıcak çorbamız yatacak sıcak yatağımız vardı belki ama gözyaşlarımızı silecek şefkatli bir anne eli arardık. Masumduk,çocuktuk kin tutmaz unuturduk güneşe söylerdik şarkımızı bulutlara dokunurduk. Bir dilim kuru ekmeği paylaşırdık umutları,acıları paylaşırdık Karşılıksız severdik birbirimizi ne iyi arkadaşlardık. Şimdi o günleri hatırladıkça buruk bir tebessüm belirir dudaklarımda hangi hikayeler yaşanır bilmem küçük kasabaların köhnemiş otogarlarında. NEVZAT ACAR |