Furkan DoğanŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Mavi Marmara gemisin de ölenlere Allah’tan rahmet diliyorum.
Aralarında en çok içimizi acıtan kuşkusuz 19 yaşındaki Furkan Doğan.
I
sen batarken güneş doğuyordu. akdeniz de çığlık çığlığa bir sabah kuşlar gördü insanlar oradan oraya uçuşan kuşlar. kanatları kırmızı, bembeyaz kuşlar. gagaların da senin bilyelerin, gazze’li çocuklara götürdüğün. bilyeler de kan bilyeler de gözlerin ve bilyeler de dörtte üçü hüzünle kaplı bir küçük dünya. üzüldüler mi o bilyeler sapanının dudaklarında gitmek istedikleri asıl yere gidemedikleri için? söyle Furkan? II ruhunu gemiye yelken mi yapmak istedin? hayasızca akına, göğsünü siper mi etmek istedin? tenindeki kurşunlardan, insanlığa buket mi vermek istedin? gözlerinde ne gördüler de bu kadar korktular Furkan? dur dedin de durmadılar mı? vurmayın dedin de vurdular mı? yaşın kaç diye hiç sormadılar mı Furkan?? bunlar yamyamdır, sana söylemediler mi? insan etini toprağa banıp yerler, demediler mi? "hele sen bi dur" diye, omzundan tutmadılar mı? kırmızı ışıkta dayanamayıp fırladın mı Furkan? III yaradan yeniden gönderse Hz. Süleyman’ı tutup bu hayvanlarla konuşur mu Furkan? |
binlerce insanı kabrine dolrucak daha 19 yaşında tüm insanlara örnek, yiğitlik
gösterecek kendi küçük yüreği büyük kişi nadirdir,
furkan doğan ismini hala her duyduğumda andığımda boğazımda düğümler oluşuyor,
küçük dev adam...mekanın inş.cennet olur hak yolunda...
şiirniz mükemmel duygu yüklü gözlerim yine doldu taştı,