Dizelerde Ölmek
yaşlı yazların
yorgun bahçelerine dökülmekte yaprak yaprak hazan gözlerin batıyorsun gece kuşları kanat çırparken sensizliğin derin mi derin öte denizlerinde ağarıyorsun ağlıyorsun üstelik yüzün bir başka hüzün hüzün (tutuklusu gönlümüzün) kristal gözyaşlarıyla basıyor saydam vadilerimi saplayıp o an beynime kılıç ellerimi evreni parçalıyorum varlığın doğurgan rahminde sesimi arıyorum sonra ÖLÜ BARİTONLAR SOKAĞI’nda pul pul dökülürken gün anılar sağanağında çığlık çığlığa haykıran sesimi düşlerim dizlerimden önce yoruluyor dilimden çok önce susuyor şiirim şimdi son sandalcı yelken açarken hiçliğin dingin sularına yazılamamışlıkların inadına dize dize ölebilirim |
DİZELERDE DİZE GETİRMELİ AŞKI
KUTLARIM...