karayı boğuyor
bu karanlık kentte
GECENİN RENGİ

bu karanlık kentte
gecenin rengi
katran karası
ölümse
kırmızı

bu karanlık kentte
caddeler
denize koşan ırmakların
deltasında son bulur

bıçaklanmış binalar
kuzey rüzgarlarından
ayakta
dimdik durur

bu karanlık kente
suskundur tüm kurtlar
umutlarsa ulur

bu karanlık kentin
tüm sokakları
birbiri içinden geçer

ve deniz sarhoşu
tüm yaralı martılar
ölmek için
kör kuyuları seçer



bu karanlık kentte
parklar
öksüz sevinçleri sallar
sancılı sanlıncaklarında

yengiye yeminli
hoyrat akşamlar
sabahı veresiye ısmarlar
alacakaranlıklara


hep alacaklıdır hayat

bu karanlık
kentte
hayaller de
ekmekler de bayat

bu karanlık kentte
öteki berikine küsmüş

biri
birinin düşüne düşmüş

biri
birinde kendini arar

herkes biraz cinayet
biraz
intihar kokar

atılan her zar
gele
hapsolmuş gözlerim
ayaksız başsız gölgene
hele
sen gittin gideli
bu karanlık kentte
gecenin rengi
katran karası

bu karanlık kentte
sensiz
ölüm
kırmızı